Als meer doen niet langer werkt

De afgelopen tijd heb ik heel veel mooie gesprekken gevoerd en heb ik veel mensen een stapje verder op weg mogen helpen in hun reis naar een ruimer bewustzijn en persoonlijke groei. In die gesprekken, maar ook in de onderwerpen die ik in andere groepen voorbij zie komen, zie ik op het moment een grote gemene deler, en dat is deze vraag: “wat moet ik doen”?

Omdat dit zo leeft en omdat het feitelijke antwoord lastig kan zijn om echt te bevatten lukt het mij niet altijd om in een enkel gesprek mensen ervan te doordringen wat er op dit moment gebeurd in onze wereld. Het inspireerde mij om dit stukje te schrijven, misschien als je het leest dat e.e.a. herkenbaar voor je mag zijn en dat het jou ook mag inspireren.

,,Waar je struikelt ligt je grootste schat begraven”

Ik leg mijn eigen weg af, dat gaat met ups en downs. Het meest kan ik leren van de downs, daarom deze leus -> ,,Waar je struikelt ligt je grootste schat begraven”. Door te blijven puzzelen, reflecteren en los te laten verhoog ik mijn vibratie. Niet door harder te werken, niet door meer te doen, maar door meer te ‘zijn’.

We zijn opgegroeid in een wereld waar we gewaardeerd worden om wat we doen ( en vaak om wat we daardoor hebben). Hoe meer we doen, hoe meer we bereiken en hoe hoger de beloning is die we daarvoor terug verwachten. En met beloning bedoel ik nog niet eens direct in geld, maar ook in aanzien, waardering en respect en misschien zelfs wel liefde. En het tegenovergestelde is ook waar, als we niks bereiken, als we niet maar doen, doen, doen, dan denken we dat die beloning er niet zal zijn, dat we niet die waardering en niet die liefde zullen krijgen, dan voelen we ons in de steek gelaten. Dit geheel zorgt ervoor dat we met vragen in ons hoofd kunnen zitten als:

• Wat moet ik gaan doen?
• Ik weet niet wat ik met mijn werk moet doen?
• Wat kan ik aan deze situatie doen?
• etc,

Het is eigenlijk altijd het doel van meditaties, om te zijn. Dat hebben we natuurlijk al vaak gedaan, maar toch is het lastig, om gewoon te ‘ZIJN’. ,,Ja maar wat moet ik dan doen?” is een vraag die dan alsnog vaak direct bij mensen op komt.

Het is alsof we een leven zonder dat ‘doen’ niet kennen en zelfs niet eens voor kunnen stellen, of nog een stapje verder, we weten niet we zijn, we weten niet wie of wat er van ons overblijft zonder deze ‘doener’ versie van onszelf die altijd aan het roer staat.

Het impliceert dat we denken dat we het gene zijn wat we doen, dat we het gene zijn wat we bereiken, wat onze baan is bijvoorbeeld, in plaats van het licht dat we daadwerkelijk zijn. De dingen die we denken nodig te hebben om te blijven doen zijn in dit geval niet onze ‘hoogste roeping’, maar dingen waarvan  ‘IK’ (onze ego, ons kleine verhaal) denkt dat we die nodig hebben om te blijven bestaan.  Aan mensen met wie ik wandelingen maak leg ik het wel eens uit als het kleine verhaal van onszelf wat we koste wat kost in stand willen houden, vaak omdat we onszelf identificeren met dit kleine verhaal, het is wat we denken dat we zijn. Als we dat echt achter ons willen laten, moeten we eigenlijk dat verhaal uit laten gaan, de versie van onszelf in dat verhaal houdt dan op te bestaan, je zou kunnen zeggen dat die versie van onszelf dan ‘doodgaat’. Tsja en het idee dat je doodgaat is voor velen niet aantrekkelijk genoeg om dit gevoel te doorleven om erachter te komen dat je niet daadwerkelijk doodgaat, maar start met leven in een groter nieuw verhaal. Starten met het leven van ons ‘grote verhaal’, het verhaal waarvan het Universum je steeds roept om je hieraan over te geven.

Dat vasthouden aan het oude is vaak gebaseerd op patronen die al ontstaan zijn onze kindertijd. Puur kijkend naar mijzelf, net zo lang blijven doen en proberen en beter mijn best doen totdat mijn vader zegt: ‘goed gedaan’, om maar die afkeurende blik te vermijden. Of proberen met succesvol worden om die liefde van mijn moeder te mogen ontvangen, waar het beeld maar is blijven hangen dat je niet goed genoeg bent zoals je nu bent. Het is dan pas succesvol op het moment dat je niet de wind van voren krijgt. Iemand die dit nu leest herkent er wellicht iets in, je doet allerlei dingen, maar soms is het volledig onbewust, om het een ander maar naar de zin te maken, om maar te zorgen dat iemand niet boos op je wordt, niet bij je weggaat, je aanzien niet verliest, etc.

Wat er op dit moment in de wereld gebeurd is dat ‘ons kleine verhaal’ aan het instorten is. Het Universum dat als een grote olifant is gekomen om dit verhaaltje uit te blazen en wij voelen de paniek van binnen die dit veroorzaakt van al onze patronen zich bedreigt voelen en die ons vast willen houden in dit kleine verhaaltje.

Je bent een heel gebouw

Stel je eens voor dat je je hele leven lang op de 1^ste verdieping van een gebouw woont en je weet niet dat er ook andere verdiepingen zijn. En stel je eens voor dat op deze 1^ste verdieping, waar je het overigens prima naar je zin hebt, dat het er daar om draait om overal maar de beste in te worden. Hoe beter je bent op die 1^ste verdieping, hoe meer jij gewaardeerd wordt. Sterker nog je krijgt een grote gouden beker als je wint, je mag dan bovenaan een lijst staan, iedereen kent je naam. Ja gaat dan meer verdienen, je mag je in bepaalde kringen begeven, je kunt alle dingen hebben die je wilt.  Je krijgt volgens alle aandacht op social media en je wordt overstort met likes en digitale knuffels. Wauw!

De ultieme droom op deze 1^ste verdieping is om iemand te vinden, samen iets op te bouwen, een gezin te stichten, je op te werken, niet meer thuis te zijn omdat je het zo druk hebt met alles te bereiken, om vervolgens met je pensioen met gevulde zakken eindelijk te gaan genieten en alles weer op te maken tot je doodgaat. Dat is dé manier om je leven op de 1^ste verdieping te voltooien.

Maar dan roept het Universum, je hoort haar roep. ,,HEY, JOEHOEE” Weet je, er zijn nog meer verdiepingen in dit gebouw hoor, ben jij deze verdieping niet een beetje zat aan het worden? En vanaf dat punt kan het alle kanten opgaan met wat het Universum jou laat horen, ligt er ook aan waar je je reeds bevindt in je gebouw, maar van ene verdieping zul je naar de andere verdieping gaan, tot je het hele gebouw gehad hebt, dan de stad, dan de provincie, het land, de wereld, het Universum tot wellicht zelfs de ruimte waarvan het Universum weer deel van uitmaakt. Niets is onmogelijk. Zou je dit idee dat je in werkelijkheid veel groter bent dan datgene wat je je in je hoofd als allergrootste nu voorstelt kunnen toelaten? En ik bedoel niet op een ego manier van groter beter best, maar dat er een connectie voor jou en ons allemaal beschikbaar is, die door ons heen werkt en vele, vele malen groter is dan alles wat er IS.

Ups en Downs

Zoals ik al vertelde heb ik al veel gepuzzeld om naar een hogere verdieping in mijn eigen gebouw te gaan, dat gaat dus met ups en downs. Soms doe ik dus ook dingen, zonder het direct zelf op te merken, waarmee ik een verdieping in mijn gebouw omlaag ga, toch zorgt dit ervoor dat ik hierdoor uiteindelijk met mijn vibratie weer omhoog ga (een verdieping omhoog). In zo’n geval merk ik dat ik me bijvoorbeeld ergens steeds zorgen over maak of ik spreek weer met mensen af die totaal niet resoneren (en soms praat ik dat dan nog goed ook)

Hoe meer ik ermee bezig ben, hoe meer ik erachter kom om gewoon de dingen die wél resoneren te omarmen. Maar het ego patroon doet dan zo zijn best om waardering en liefde te krijgen, die heeft een hekel aan omarmen wat resoneert en probeert hier dan een stokje voor te steken. Dat patroon is constant op zoek en zegt: ,,we moeten een probleem hebben wat we kunnen fixen”, ,,een situatie die we kunnen overkomen”, ,,we moeten verzinnen wat we kunnen doen”, ,,we moeten iets bereiken om geliefd, gehoord en gezien en gewaardeerd te worden”. We moeten maar van alles doen wat we eigenlijk niet zijn… En hoe meer we daar naar luisteren, hoe meer we in die energie gaan leven, hoe minder ruimte er in ons leven is om ons juist te zuiveren van deze energie waarvan we gezuiverd willen worden.

Maar hoe meer we onze vibratie kunnen verhogen, hoe meer we kunnen gaan herkennen van dat patroon wat ons vasthoudt, dat patroon waar we feitelijk verslaafd aan zijn. Dan ontstaat de ruimte om te zien dat dat patroon ons niet langer dient en kun je het loslaten, maar je zult het eerst als zodanig moeten identificeren.

Maar wat moet ik dan doen?

Dus om nog even terug te gaan, naar al die “wat doe ik dan” vragen. Ik hoop dat je het inmiddels duidelijk is dat je ik je ervan bewust probeer te maken dat het heel goed kan zijn dat die doener in jou je niet meer langer dient. Dat betekend niet dat we dan nooit meer iets moeten doen, nee zeker niet. Maar wat als op een hogere verdieping in jouw gebouw komen het nieuwe doen is? Je oude vibratie het oude doen is en je nieuwe vibratie het zijn is. Wat als we eerst iets moesten doen voordat we iemand waren en nu iemand ZIJN voordat we iets moeten doen. Snap je wat ik bedoel?

Wat als we de hoge vibratie gaan zijn en deze hoge vibratie een hoop voor ons zal doen, iets waarvan we nu denken dat we het zelf eerst moeten doen, iets dat we zelf eerst moeten bereiken voordat we een hogere vibratie zullen zijn. Wat als die hogere vibratie meer voor je kan doen, dan jijzelf in je lagere vibratie ooit zou kunnen doen?

ALLES, maar dan ook alles gemoeid is met ‘wat moet ik doen’, ‘dit ga ik oplossen’, ‘hoe moet dat’, dat is allemaal 1^ste verdieping materiaal!

De 1^ste verdieping brokkelt langzaam af.

Wat er gebeurd op dit moment in de wereld is dat deze 1^ste verdieping langzaam afbrokkelt. Alles op deze verdieping wordt langzaam pijnlijker en moeilijker. Waarom? Omdat je je langzaam bewust wordt dat er meer verdiepingen in je gebouw zijn. Soms zelf zonder te begrijpen dat je je daarvan bewust bent, maar toch ben je je er bewust van dat er meer verdiepingen zijn. Snap je? (je ziet het pas als je het doorhebt) Dus er is besef dat er meer verdiepingen in je gebouw zijn, maar vaak hebben we nog niet door dat we ons dat aan het beseffen zijn. Ik snap dat het misschien nog wat vaag is zo, dus ik probeer het nog wat verder uit te leggen. Ons oude leventje op die 1^ste verdieping voelt zwaar aan, het gaat moeizaam, en dat ervaren we dan WEL, maar we beseffen ons nog niet dat DAT de roep is van het Universum wat ons uitnodigt op andere verdiepingen. Wij denken nog wat is er aan de hand, wat moet ik doen, wat moet ik veranderen nu het niet goed gaat, wat moet ik doen om te zorgen dat die weerstand minder wordt. We denken dat het aan ons ligt, maar dat is niet zo. Om jou duidelijk te maken dat er andere verdiepingen in jouw gebouw zijn wordt deze verdieping langzaam afgebroken, stukje voor stukje valt er een gedeelte weg.

En ergens in een donkere hoek van deze verdieping heb je altijd wel die oude verrotte deur gezien, met die dikke scheur erin die met ductape bij elkaar gehouden wordt, die deur waarvan je dacht, geen idee wat dat is, maar het zag er nooit uitnodigend genoeg uit om te kijken waar die naartoe zou leiden. Je hebt ‘m nog nooit open gedaan, waarom zou je?

Maar nu deze verdieping zo beetje bij beetje naar de knoppen gaat en je voelt dat er geen reet meer aan is tussen al die mensen die denken dat ze hun bankrekening zijn, hun hoeveelheid vrienden of hun baan zijn. Je begint nu te voelen dat je je niet meer thuis voelt hier op deze verdieping en je begint nieuwsgierig te worden of die deur niet een uitweg kan zijn.

En waarom ervaar je dat je je niet meer thuis voelt op deze verdieping? Omdat het Universum jou van die verdieping af wil hebben. Er liggen andere dingen voor jou in het verschiet. Daarom voelen de dingen die jou misschien al 10 jaar lang moeiteloos afgaan en gewoon geweldig waren, nu vermoeiend en als dieplood zo zwaar om vol te houden. Wat er gebeurd is dat je langzaam naar een frequentie wordt getild waarin je je bewust bent dat er meer is, terwijl je je zelf nog niet bewust bent dat dat aan het gebeuren is. Je hebt dus je beschikking over een heel gebouw en dat wat jij werkelijk bent weet ook dat jij daar beschikking over hebt, alleen jij (die denker, die doener) weet nog niet dat je daar de beschikking over hebt. Dus je bent je niet bewust van wat er aan de hand is. Je bewustzijn is zich aan het verruimen, maar daar ben je je nog niet bewust van.

Dat is precies wat er nu aan het gebeuren is, veel mensen hun frequentie wordt aanzienlijk verhoogd, terwijl ze nog niet doorhebben dat dat is wat ze ervaren. Stel je eens voor dat je ayahuasca (bewustzijn verruimend plant medicijn/drug) toegediend zou krijgen, maar dan zonder dat je weet dat je ayahuasca toegediend krijgt. Dan denk je alleen What-the-fuck is er aan de hand met me? Dan denk je niet wat een mooie ervaring en wat is mijn bewustzijn zich toch lekker aan het verruimen…

Spiritueel wakker worden.

Wat ik probeer duidelijk te maken is dat we door aan het krijgen zijn wat er met ons aan het gebeuren is. Want spiritueel wakker worden is een uitnodiging naar een compleet andere wereld. Waarschijnlijk verwacht je heel veel van deze nieuwe wereld, er wordt ook zo mooi over gesproken, van 3d naar 5d, we ascenderen, gaan naar het licht, allemaal van dit soort mooie uitspraken. En hoe meer jij op de 1^ste verdieping je best gedaan hebt, hoe meer jij waarschijnlijk van de overige verdiepingen verwacht, waarschijnlijk verwacht je dat het er ‘meer en beter’ is.

Maar in deze andere wereld zul je niet direct dezelfde stabiliteit en vertrouwen ervaren die je nu gewend bent. Je kunt niet meer vertrouwen op alles waar je altijd op vertrouwd op, want dat bestaat op andere verdiepingen niet meer, dat wordt allemaal mee afgebroken met de 1^ste verdieping.  Maar dat betekend niet dat jij er niet thuis hoort!

In deze andere wereld kun je dus dingen ervaren als eenzaamheid, je kunt je enigszins verloren voelen of verdwaald en een diep heimwee hebben naar hoe het allemaal was op de eerste verdieping, toen je nog gewoon lekker ‘je ding’ kon doen. En dat terwijl zich allemaal mooie dingen in je leven zich aan het ontplooien zijn, je bent je aan het ontwikkelen, je ervaart misschien al flow in sommige gebieden van je leven, je bent in beweging gekomen, je voelt je vrijer en het enige wat je nog nodig hebt is dat je je bewust wordt van wat er aan de hand is.

Dus hoe hoger je komt in het gebouw, hoe handiger het is dat je gaat begrijpen wat er aan de hand is. Ik vind het daarom handig om mensen te vragen er een eigen ‘term’ voor te hebben, hoe omschrijf jij dit proces? Ik noem het zelf simpelweg ‘groeien’. Als ik dan zaken als hierboven ervaar, dan weet ik dat ik het aan het groeien ben. Dat spreek ik dan ook uit en dat geeft dan enige vorm van herkenning, houvast op dat moment. Ik ben daar dan al een beetje op ingesteld en dan ervaar je het op een compleet andere manier. Onze geest heeft dan al aan het concept van de groei kunnen wennen.

Je zult op een gegeven moment wellicht zelfs ervaren dat je er meer van wilt naarmate je meer groeit. Je zult merken dat er meer en meer op je pad komt wat met je resoneert, dat je materie tegenkomt wat je eerder nog nooit geïnteresseerd heeft en dingen die je misschien zelfs belachelijk hebt gemaakt, die je nu mateloos kunnen interesseren. Wat er dan gebeurd is dat je aan het groeien bent!

Je krijgt een uitnodiging om te kiezen

Je zult ook een uitnodiging voelen om keuzes te maken, keuzes die jou losmaken van de 1^ste  verdieping. Weet dat als je dit zo voelt, dat je er dan altijd klaar voor bent. De keuze dient zicht aan op exact het juiste moment. Dat waar je je op de 1^ste verdieping zorgen om maakt als je die keuze zou maken, dat wordt je toegereikt op de volgende verdieping, daar zul je je aan moeten overgeven.

Wat ik al eerder vertelde, het is dus ook zo dat hoe meer we groeien, hoe meer van de patronen die ons op de 1^ste verdieping willen houden, we gaan herkennen. We kunnen ze dan makkelijk identificeren, observeren en zelf zien dat ze ons niet langer dienen. Terwijl als je in dit patroon blijft leven, je de benodigde keuze nooit zal maken, je deze mooie groeimomenten dus volledig mist.

Dus als we onze vibratie verhogen dan ontdekken we ook meer van onszelf in dat proces. Let op, het is niet alleen rozengeur & maneschijn dat groeien. Je komt erachter dat de wereld een spiegel is waarin we onszelf ontdekken (zo binnen, zo buiten). In dat inzicht zit je niet 1-2-3-, daar zul je wel even voor moeten puzzelen, en die puzzel kan dermate confronterend zijn dat je er niet langer meer in geloofd, en weet dan dat dat zo’n moment is waarop een patroon aan het ingrijpen is om je op die verdieping te houden terwijl het Universum je naar boven roept.

Wat je niet meer nastreeft komt vervolgens op je pad

Je zult gaan ervaren dat op de dagen dat je goed in je energie zit , je flow ervaart zonder iets ervoor ‘te doen’ en gewoon alles er maar laat zijn, te vertrouwen op het proces en dat dan vervolgens veel van de dingen die je eerst nastreefde losgelaten en hebt, juist dan vreemd genoeg, juist dan die dingen die je losgelaten hebt in een overtreffende trap in je leven komen. Hoe dat komt? -> Omdat de energie die je bij je droeg die bang was dat je dat alles anders nooit zult ‘hebben’ weg is, die energie weerhield je ervan om het tot je te laten komen. -> Onze angst om iets niet te hebben trekt in werkelijkheid de zaken waar we bang voor zijn juist aan ( je krijgt dan dus juist het ‘niet hebben’).

Dus als je jezelf toestaat om te groeien, verlies je je angst en groei je naar overgave en vertrouwen en zul je ervaren dat je vooruit komt. Op een manier waarin je merkt dat het Universum zich naar je toe trekt en dat je niet meer een kant op wordt geduwd waar je weerstand tegen voelt. Klinkt allemaal mooi, maar het betekend niet dat we maar kunnen stoppen dan met het betalen van onze rekeningen en dat het vervolgens ergens wel gefixed wordt, nee, zo werkt het dan ook weer niet.

Nee, dit gaat erover dat er een connectie beschikbaar is die zo meesterlijk en groots is en dat je door daarin te groeien een veiligere, vertrouwde, warme en mooiere wereld voor iedereen creëert. Dit is wat je roeping is, dat is waarom je hier bent. Dat is wat nu belangrijk is, dat is wat als eerste nodig is, “life will tell you what is next”.

Tot slot voor de doeners

Nog iets over het groeien voor de doeners, de harde werkers onder ons. Groeien gaat vaak veel meer over loslaten, dan over doen. Het is bizar dat de acties die het meeste groei teweeg brengen, de acties zijn om dingen juist niet meer te doen en los te laten boven meer van iets te doen. Je zult je verbazen hoeveel er voor je aan het proberen te veranderen is als je met de inspanning stopt om er wat aan te doen, als je stopt met proberen en tegen beter weten in nog harder je best te doen.

De eerste verdieping van je gebouw stort langzaam in, vertrouw er maar op dat jouw hogere vibratie, dus jouw leven op de andere verdieping, dat daar de antwoorden klaar liggen op de vragen waar je nu het antwoord nog niet van weet en wat je ervan weerhoudt om je keuze te maken.

Doen, meer doen en harder werken op de eerste verdieping werkt niet meer, wat er gebeurd voor ons om te groeien is dat de 1^ste verdieping onleefbaar wordt gemaakt. Alle angst die daarbij hoort is 1^ste verdieping energie -> je kunt zoiets hebben van ja als ik dit daadwerkelijk doe, dan kwets ik iemand, of iemand rekent op me hier, andere houden me hiervoor verantwoordelijk, mensen voelen zich dan door mij in de steek gelaten, het wordt allemaal gezegd, ik ken de voorbeelden.

Maar als jij niet iemand met opzet probeert pijn te doen, maar slechts met de juiste intentie je aan het richten bent op het verhogen van jouw vibratie, dan kwets jij niemand, dan laat je niemand in de steek hoor, in tegendeel. Wat er gebeurd is dat andere mensen hun patroon, hun beperkende overtuiging door jou wordt getriggerd. Je triggert als het ware hun onvermogen om jou nog te kunnen controleren. Het zou bijvoorbeeld hun vermogen om jou klein te houden (en daardoor zichzelf in een bepaalde positie plaatsen) kunnen triggeren omdat jij in je kracht gaat staan en daardoor niet meer bang bent. De waarheid is dus dat je niemand kwetst, maar juist bevrijdt, ook hun 1^ste verdieping stort langzaam in elkaar…

Zijn boven doen…