In 1942 wilde Albert Einstein zijn studenten aan de Oxford University een examen af gaan nemen. Terwijl hij een rondje met zijn assistent over het terrein van de Universiteit liep, vroeg de assistent aan Albert Einstein: ,,Is dit niet exact hetzelfde examen wat u vorig aan precies dezelfde mensen heeft afgenomen?”. ,,Jazeker!” zei Albert Einstein. De assistent vroeg vol verbazing: ,, Waarom?” Waarop Albert Einstein antwoordde: ,,De antwoorden zijn veranderd…”
Dat wat ooit waar was, hoeft nu niet meer waar te zijn, of dat wat je tot hier, tot vandaag heeft gebracht hoeft niet te betekenen dat dit je ook verder zal brengen. Een heel mooi voorbeeld hiervan vind ik de reclames die in vroeger tijden werden gemaakt voor o.a. roken, maar ook voor bijvoorbeeld een suikerbom als een Mars welke als goed voor de gezondheid werd voorgeschoteld en zo zijn er natuurlijk veel meer voorbeelden.
(Welk plaatje zou hier kunnen staan als we dit artikel over 20 jaar nog een keer schrijven??)
Ik ga jullie uitleggen waarom de meerderheid blijft doen wat we altijd gedaan hebben.
Stel er is een probleem, een ‘situatie’, we lopen tegen een muur op. We kunnen dan kiezen om hetzelfde te blijven doen wat we eerder ook probeerden, maar dan méér, nog harder proberen. Of we kunnen kiezen om minder van hetzelfde te proberen. We zouden natuurlijk ook totaal iets anders kunnen proberen om de situatie op te lossen. Uit onderzoek blijkt dan 97 % van de mensen exact hetzelfde blijft proberen, zoniet iedere keer harder en harder.
Ik wil ook nog even ander punt belichten om dit volledig te begrijpen en dat is nadenken. Wat is het doel van nadenken eigenlijk? Als je het aan een hersenwetenschapper vraagt zal deze zeggen dat het doel van nadenken is om te stoppen met nadenken. Waarom dat is? > nadenken kost ontzettend veel energie, dus als we denken dan willen we zo kort mogelijk nadenken. Daarna keren we terug op de automatische piloot. Zo’n 95 % van onze dagelijks leven speelt zich dan ook af op de automatische piloot.
U herkent dit waarschijnlijk wel, u rijdt ergens met de auto en op enig moment rijdt u ergens anders en wat er zich in de tussentijd heeft afgespeeld, daar heeft u geen enig idee van. > de automatische piloot.
Als we op de automatische piloot draaien, dan zorgt dit voor een staat van ‘mental myopia’, een soort tunnelvisie waarin we nieuwe zienswijzen, informatie en kennis afwijzen omdat dit in tegenspraak is met bestaande normen, overtuigingen en paradigma’s.
Wanneer we in deze vorm van tunnelvisie belanden zorgt dat ervoor dat we verward raken en ons middelmatig gedragen, het is geen staat van zijn waarin we een hoge performance kunnen leveren, laat staan de beste beslissingen nemen.
Als we in deze staat van zijn in een autorace zouden rijden en gedreven als we zijn in onze achteruitkijkspiegel kijken en daar alle andere deelnemers achter ons zien, dan wanen we ons op de eerste plaats. Terwijl we in werkelijkheid zo ver achter liggen dat we ingehaald worden…
‘De box’
We denken binnen ‘de box’. In dit geval stel ik de box ook echt al een box, als een vierkant voor.
De box staat voor de grenzen waarbinnen we denken. Binnen de mogelijkheden die we kennen, dat kunnen zijn: wetten, regels, adviezen, overtuigingen, technologie, moraal, etc.
Tenminste, dat is wat we denken, want in werkelijkheid is dit de box waarbinnen we denken
Dit is het stukje wat wij als ‘normaal’ beschouwen. In de realiteit komt het erop neer dat we daarbuiten de boel niet eens verkennen, als ware niet bestaat. Termen als, ‘zo doen we het altijd al’, ‘zo hoort het’, ‘het is uitgezocht’, maar bepaalde standaarden die gelden, tradities, etiquette en opvoeding horen hier in thuis. Met dat wat wij als ‘normaal’ beschouwen, beperken we onszelf en laten we gedachten of uitzoekwerk daarbuiten niet toe. We gedragen ons naar wat iedereen ‘normaal’ vindt, doen het liefste wat iedereen ‘normaal’ vindt en krijgen daardoor dus ook dat wat iedereen ‘normaal’ vindt.
,,Als je blijft doen wat je altijd gedaan hebt, dan krijg je wat je altijd gekregen hebt”
Hoe komen je gedachten dan buiten de box?
Think outside the box, wie kent m niet? Lekker makkelijk!
Toch ligt buiten de grens van onze standaarden onze ‘happy place’. Wanneer we kunnen inzien dat de norm, onze standaarden, de meerderheid, het misschien mis heeft, ontstaat er ruimte om een andere keuze te maken.
Marcus Aurelius zei ooit: ,,Het doel van het leven is niet om de kant te kiezen van de meerderheid, maar dat het doel van het leven is om te voorkomen dat we ons aansluiten bij de gelederen van de klinisch krankzinnigen.”
Wanneer we doen wat iedereen doet, is er geen ruimte om jezelf te zijn, je eigen mening te vormen, naar je interne roeping te luisteren en zul je ervaren dat je vastloopt.
“The worst we can be, is the same as everybody else”
Dit is waarom, wanneer het aankomt op ‘de juiste keuze’ maken dat de meerderheid het altijd mis heeft.
Uit het onderzoek wat hierboven al werd aangehaald is dus gebleken dat slechts 3% van de mensen in staat zijn om in de moeilijkste situaties de juiste keuzes te maken! 97% doet exact hetzelfde omdat dat ‘fijn’ is omdat de rest het ook doet, zo hoort t, dat is ‘normaal’
We zouden allemaal stuk voor stuk bij die 3% kunnen gaan horen als we vandaag de keuze maken om niet de meerderheid te volgen, niet te doen wat ‘normaal’ is, om de norm te breken.
Doe eens dat wat niet normaal lijkt, join the 3%, verken de situatie eens buiten het stukje van wat iedereen als normaal beschouwd.