Heb jij het voorjaarsgevoel ook al te pakken? Het is net maart en het zonnetje heeft zijn warmte alweer zo fijn laten voelen. De vogels zingen, er staan al bomen in bloei en de vroege bloembollen laten zich ook al weer zien. Zelfs na de koudste en guurste winter weten we dat het altijd vanzelf weer voorjaar wordt.
Het doet me denken aan een leus die ik de laatste tijd steeds vaker terug hoor komen: ‘Op het eind komt alles goed’. Of de lange versie: ,,Op het eind komt alles goed, als het nog niet goed is, dan zijn we dus nog niet op het eind.” Hmmzz interessant >>
Sprookjes, films en de beste boeken gebruiken allemaal ditzelfde scenario. We beginnen met een situatie die helemaal in orde is, dan gebeurd er iets, er gaat iets mis of wat dan ook, vervolgens wordt deze gebeurtenis bestreden en op het laatst is alles weer precies zoals het in het begin was. ,,Eind goed, al goed” (and they live happily ever after…)
We worden geleerd dat we moeten ‘doorstaan’ , dat we moeten lijden en het proces nodig hebben om te groeien. Dat weerstand goed voor ons is. Dat er zonder wrijving geen glans is en zonder druk geen diamant. We blijven alleen vaak in het proces hangen met het onze scope op het eindresultaat, in plaats van dat we daadwerkelijk groeien, die glans laten zien of die diamant zijn.
Wanneer je praat met iemand die net zijn baan heeft verloren, relatie heeft verbroken of een bepaalde gebeurtenis die indruk maakt heeft doorstaan. Dan zul je nog wel eens horen: ,,diep van binnen weet ik ook wel dat het goed komt.’’. Maar hoe zou het zijn als ‘diep van binnen’ niet alleen de plek is waar je hoop en vertrouwen vindt in de donkerste dagen. Maar dat dit een plek is waar we altijd ‘zijn’?
Want onze focus op het eindresultaat, dat het toch wel goedkomt uiteindelijk, dat we hoop houden, dat we maar goed gestemd willen blijven houdt ons regelrecht af van wat er NU aan de hand is. De tijd van hopen en vertrouwen hebben in de de uitkomst is daarmee voorbij, het gaat om met onze volle aandacht aanwezig te kunnen zijn bij wat we NU ervaren, wat we nu voelen. Als dat verdriet is, dan is dat verdriet, of angst, of eenzaamheid, wat dan ook.
Bezig zijn met de uitkomst, houdt ons weg bij het nu.