Vaak wanneer ik gevoelens wil uiten merk ik dat er teksten in een rijmende vorm op komen. Dit stuk schreef ik op vakantie, hoe kan het ook anders, het gaat over de huidige Corona situatie.
Zo begon het:
Ik kreeg een bepaald beeld bij de huidige situatie in mijn hoofd en dat is de afbeelding die jullie zien. De handen met het zand. Veel mensen om ons heen ervaren de toenemende druk, of dat nu maatschappelijk is, de maatregelen of wat er nog komen gaat. De duimschroeven worden aangehaald. Net als met een hand los zand die je pakt en je probeert erin te knijpen, dan glipt er zand weg door je vingers.
Zo ervaar ik de huidige situatie, de druk op ons wordt opgevoerd, wij zijn de zandkorrels, maar er glippen steeds meer zandkorrels tussendoor, dit zijn de mensen die wakker worden, die zien wat er aan de hand is. Zij ontwikkelen zich, vergroten hun bewustzijn en zoeken elkaar in liefde op.
In het eerste gedeelte richt in mij op wat we allemaal zien en meemaken, hopelijk schudt het nog iemand wakker. In het tweede gedeelte verwoord ik het vertrouwen wat ik voel. Ik voel dit zelf al heel lang en stuwt mij voort en ik hoop dit vertrouwen aan meer mensen te kunnen geven.
Het stukje is gericht aan Corona en heet daarom ook:
Lieve Corona
Wat ben jij nou toch allemaal aan het doen Met de zoveelste golf en tigste variant Heeft ieder land nu ook z’n eigen kleur De wereld kleurt rood, oranje, geel en groen Levensgevaarlijk, ontsnapt uit een lab Nies in je elleboog en was je handen stuk Dat gaat jou er wel onder krijgen Een ware zegen volgens de heer Schwab Geen klachten, dan moet je ook niet testen Zei onze minister president Versprak hij zich meer dan eens Of zit hij maar wat te kletsen Het zelfde scenario zien we keer op keer Eerst de persconferentie op tv Dan komen de specialisten in verweer En hop de ‘besmettingen’ worden meer Alles wordt gewoon weer terug gedraaid Helaas het kan niet meer, dat zie je toch We moeten dan beter met z’n allen Want jij bent zo gehaaid Als we nou niet meer mee zouden doen Zou jij je dan nog steeds laten zien? We zoeken jou alsmaar met een kaarsje En willen zo graag terug naar toen Massaal een staaf in onze neus Voor toegang en op reis Of gewoon omdat het kan Alles voor een ander, heb je wel een keus? Indiaas, een Brit en een Colombiaan Je hebt veel buitenlandse vrienden Van grenzen trek jij je niets meer aan Toch ben jij meer een Freudiaan Flatten the curve, een r onder de één Er klopt ook maar zo weinig En steeds meer gaan het zien Als covid ‘patiënt’ de boeken in, terwijl je kwam voor een gebroken been Jouw pijlen steeds weer anders gericht Van oud en bejaard naar overgewicht Dan jongeren en zwangere vrouwen En nu zij die nog niet zijn gezwicht Zo schrijven alle journalisten die staan steeds maar aan jouw zij En schrijven braaf wat is opgedragen Of dat wij van niets wisten Onze kinderen zijn nu de sigaar Was er eigenlijk ooit eentje ziek? Wat nemen we hun toch allemaal af Zij brengen niemand in gevaar! We gaan ze nu zelfs prikken Ouders kijken weg en gaan vrolijk mee Anders kun je niet op vakantie Of gaan ze je op je vingers tikken Want de moreel die weegt zo zwaar De rest is ondergeschikt Zoals je lief is doe zo ook een ander Of is dat niet meer waar? Tegen jou helpt helemaal niks meer Dat hebben we nu wel gezien Mondkapjes, afstand en een lockdown Die prikken doen alleen maar zeer Het was de enige oplossing voorhanden Het zogenaamd vaccin De derde en de vierde komen er aan Gaat het lampje nu al branden? Natuurlijke antistoffen die tellen we niet mee Alleen kunstmatige mogen ons helpen Waarmee wordt er alleen niet bij verteld Dan gaat er niemand mee in zee Tegen jou zijn zelfs nog medicijnen Goede resultaten in overvloed Maar oh wee wie ze voor durft schrijven Die 150K boete ga je niet mee geinen De medicijnen moesten worden verbannen En bijwerkingen niet gemeld wat heeft vriend farmacie nog meer onderhandeld Toen de contracten werden opgesteld Soms vinden wetenschappers ook van niet Maar dat schijnt niet te mogen Je mag maar voor 1 uitkomst zijn Anders doen we jou teniet Het wordt allemaal letterlijk gezegd Je hoeft alleen te luisteren Maar we zien liever onze eigen waarheid In de feiten die zijn neergelegd Nu gaan we naar een paspoort Je ziet het gewoon gebeuren Kijk nou mensen, help, sta op! Maar niemand die je hoort De elite zelf trekt zich er niets van aan Die feesten vrolijk en zeggen sorry Wat geld naar een goed doel Hoe weten ze dat jij hun links laat staan? Ben je niet geprikt of toch maar wel We zijn allemaal net zo veilig We zitten in hetzelfde schuitje Ons grote voorbeeld Israël? De winter komt er toch echt aan Daarover maak ik mij wel zorgen Wat gaat er dan gebeuren Hoeveel mensen gaan er staan? De mensen ieder in hun eigen kamp Eén van innerlijke rust Of één van blind vertrouwen Zie jij ook de echte ramp? Je ziet het om je heen En dat doet mij steeds verdriet We doen niet langer lief We zijn niet langer één Jij krijgt hiervan de schuld En dat is niet terecht Zo weinig die het zien Je lacht je vast een bult Maar achter de wolken schijnt de zon Er is een ware opkomst Van liefde en van licht Er gaat gebeuren wat niet kon Een paradox die ik warm onthaal Niet langer bang voor jouw gevaar Jij die ons zo isoleert Verbindt ons allemaal Er wordt gefeest en gezongen Geknuffeld en gepraat We gaan inderdaad een nieuwe wereld in Een ruim bewustzijn wordt bedongen Vol van vertrouwen Dat wat is, dat mag er zijn Zonder angst, ga ik het tegemoet Ik weet waar wij aan bouwen Geef het maar een naam De hemel op aarde, of ascenderen naar 5d Gods wil die zal geschieden En wij ontvangen het tesaam Je kunt er niet omheen Het is als eb en vloed De seizoenen en de volle maan We gaan sowieso daarheen Ons bewustzijn groeit gestaag Het staat geschreven in de Sterren Een platonisch jaar komt aan zijn eind Alleen wanneer is nog de vraag Het komt te paard en het komt gauw Lieve Corona Jij weet het ook Daarom al die rare sprongen Je zit reeds in het nauw Meer en meer mensen staan er op En laten hun stem horen We gaan een nieuwe wereld in En voor jou Lieve Corona, voor jou en jouw meesters houdt het op.