Klavertje vier
In mijn vrije tijd draag ik vaak een pet, met daarop een klavertje vier. Geïnspireerd door een waanzinnige training van #tonyrobbins . Sindsdien gebruik ik in mijn communicatie vaker een klavertje vier, maar ik had er nog nooit eentje kunnen vinden, u wel? De kans schijnt zo ongeveer 1 op 10.000 te zijn, afijn een kort stukje inleiding.
Afgelopen vrijdag rij ik met mijn zoontje naar een specifiek speeltuintje hier in #Brielle, eentje waar we eigenlijk niet zo vaak komen, maar voor soms leuk genoeg om net een stukje voor om te fietsen.
We parkeren de fiets en lopen richting de schommels, waar ook andere kinderen al druk bezig zijn. ,,komt u hier uit de wijk”? vraagt de jongen waarvan ik later begrijp dat hij Raf heet. ,,Eh nee” zeg ik, ,,wij wonen in de wijk Nieuwland”. “Wonen jullie wel in deze wijk”? vraag ik. Snel zegt het meisje tegen Raf: ,,niet zeggen waar je woont hoor”. Ik moet er een beetje om lachen, maar ze komen inderdaad hier uit de wijk.
Raf spreekt het meisje aan met Emma en ze vragen hoe mijn kleine man heet, daarna vertel ik nog hoe ik heet en zo is het ijs een beetje gebroken. We kletsen leuk met elkaar over kinder dingen, het gaat over glijbanen en achtbanen en net als Emma durf ik ook niet in achtbanen die over de kop gaan.
Dan vraagt Raf of mijn klavertje vier ook echt geluk brengt en wijst naar mijn pet. Kort vraag ik me af wat ik precies zal zeggen en vertel dan dat we allemaal geluk hebben. Emma reageert direct: ,,Ja! want we leven” Zo simpel is het inderdaad.
Emma weet het zeker, klavertjes vier bestaan niet in het echt, die zijn verzonnen en vraagt of ik er dan wel eens eentje heb gevonden? ,,ehm nee, dat niet”? Ik moet ook zeggen dat er ik er al zo’n 25 jaar niet meer naar heb gezocht…
Kort is het gesprekje even opgebroken omdat de kleine man aan de andere kant van de speeltuin gaat spelen, maar als ik met mijn oude stijve harken lichaam aan een buis ga hangen en mijn benen door mijn armen doe komt Emma ook meedoen. Die klautert en klimt zo overal op en tussendoor en die laat even zien hoe het moet, maar ik zie een bepaalde bezorgdheid bij haar. ,,Gaat het wel goed?” vraag ik haar. ,,Ik moet morgen geopereerd worden” verteld ze. Ze heeft meerdere keren per dag een bloedneus en morgen wordt daar wat aan gedaan. Ze moet onder narcose en het is allemaal toch best spannend, we hadden er best even een fijn gesprekje over…
We splitsen weer even op in de speeltuin omdat de kleine man zich richting de wip begeeft en we lopen daar naartoe. Het stuk tussen de schommels en wip is een grasveld en mijn aandacht gaat uit naar een bos klavers. Ik kniel # om er tussen te kijken, aai met met hand door de klavers zodat je blaadjes goed kunt zien, en je raadt het al: een klavertje vier!
Ik pluk het klavertje vier, loop naar Emma en zeg: ,,kijk een klavertje vier, ze bestaan, en deze is voor jou voor geluk tijdens je operatie…
Emma weet niet wat ze meemaakt en rent en springt en danst de hele speeltuin door..
Mooi he 🙂