Het is alweer begin februari en je merkt dat de dagen al weer langer beginnen te worden. Het blijft steeds langer licht en dat vindt iedereen toch wel weer fijn. In de wereld om ons heen komt ook steeds meer licht, je kunt het goed merken aan de hoeveelheid narigheid die alsmaar zichtbaarder wordt. Het is niet zo dat er meer narigheid komt, het wordt alleen meer zichtbaar, het is er altijd geweest. Dat het zichtbaar wordt is alleen maar goed, want dat wat zichtbaar is, dat wat we recht aan kunnen kijken verliest zijn macht en zal daardoor verdwijnen.
In de vorige nieuwsbrief vertelde ik over hoe deze tijd ons met onze neus op de feiten drukt over onze eigen struggles, onze pijnen, onze angsten en onze beperkende overtuigingen. Hoe het getriggert wordt en hoe het onze taak is om ons nu te richten op ons interne proces, om die innerlijke pijnen recht aan te kunnen kijken en al onze afleidings maneuvers die we daarvoor hadden achter ons te laten. Deze tijd gaat er om dat het er allemaal gewoon mag zijn. En dat wat er van ons mag zijn, dat waar we niet meer tegen strijden, dat verliest zijn macht. DAT is loslaten!
Het is exact hetzelfde proces wat je op dit moment in de wereld ziet gebeuren (logisch want het is een spiegel)
Ik denk vaak in plaatjes om dingen te begrijpen en ik visualiseer het als volgt: Je kunt het zien als een grote donkere kamer waar je altijd in hebt geleefd, er brandde wel licht, maar dat was niet voldoende om die gehele kamer in het licht te zetten. In de donkere hoeken van jou kamer zaten altijd al een paar monsters goed verstopt, ze verstopten zich daar en iedere keer op een onbewaakt ogenblik hadden ze de macht om jou te laten schrikken en je terug te laten deinzen. Maar nu is het dan ineens zo licht geworden in die kamer dat je ze gewoon ziet zitten. Ze kunnen je niet meer laten schrikken in deze positie (alleen als je nog steeds net doet of ze er niet zijn). Je kunt ze zelfs eens even goed recht aankijken als je wilt. Je ziet dan dat ze helemaal niet zo eng zijn als je dacht en je zult zelfs niet meer kunnen begrijpen dat die monsters eerder nog die macht over jou hadden, je lacht erom. Die monsters vinden er geen reet aan zo en gaan op zoek naar een andere donkere plek ergens waar ze nog wel macht hebben.
Het is wat er op dit moment gebeurd in de buiten wereld, maar ook in onze binnenwereld, er komt meer licht en de monsters worden zichtbaar. Puur en alleen met de bedoeling om er niet meer voor weg te lopen.
(PS een monster is een metafoor voor onze pijnen, onze angsten en onze beperkende overtuigingen die soms ineens naar de voorgrond komen en macht over ons hebben)
Wil je meer weten? Of struggle je misschien zelf ergens mee? Contact me gewoon, boek een strandwandeling of kom naar een bijeenkomst/workshop. Dat is ook nog eens hartstikke leuk!