In vroeger tijden zeiden zeelieden in een zware storm tegen elkaar: “Hold fast”, wat betekende dat ze zich vastgrijpten aan tuigage of iets stevigs en veiligs om te voorkomen dat ze overboord sloegen. “Stay True” was de instructie aan de man aan het roer om trouw te blijven aan de kompasrichting en te voorkomen dat het schip te ver van koers raakte.
In deze tijden gaat het erom dat jij diep van binnen jouw koers voelt en daar blind op durft te navigeren. Die koers die je voelt brengt je waar je moet zijn, vertrouw daar op, zelfs als je eventjes niet precies weet waar je bent. Zelfs als de storm je bang maakt, vertrouw op je koers, wijk niet. Je bedwingt deze storm niet alleen, we zien elkaar in de haven.
Heel sterk verwoord.
Ik als zeiler weet dat je pas veilig bent in de haven.
Echter de overwinning die je dan voelt is de reis waard.
Mogelijk is ons leven ook een storm op zee.
Hoe dankbaar zullen we zijn als onze reis
na een stormachtig geleefd leven is beëindigd.
.