Het strand zorgt altijd voor inspiratie. Deze keer ging het om zaken die we in het leven willen begrijpen, willen ‘grijpen’ willen beheersen. Maar daar schuilt een groot gevaar is, omdat het goed voor ons is om te kijken naar het geheel, om te observeren zonder te grijpen. Zoals Jiddu Krishnamurti ooit zo mooi uitlegde (vrij vertaald): ,, Als je de schoonheid van de vallei wilt zien, met zijn prachtige rivier, groene weiden met bloemen, de bomen die er groeien, al zijn kleuren en pracht. Je kunt het niet pakken, je kunt het niet ‘grijpen’. Ik kan je er ook ansichtkaart van laten zien, maar het plaatje is niet de vallei zelf, je kunt het alleen zien in zijn geheel als je afstand neemt en geen detail ervan probeert te ‘grijpen’.
Afijn, het inpireerde mij op het strand tot een klein gedicht:
Het strand Het lijkt niet op te kunnen Overal waar je kijkt Ligt zand Je kunt proberen Het op te pakken Het glipt tussen je vingers door Je hebt je hand wel vol Met zand Maar eenmaal in je hand Is het niet langer Het strand