Er is weer een hoop te doen om al die mensen aan wie wij, direct of indirect, onze stem hebben weggeven.
Ze komen daar bij elkaar elkaar, onder het mom van louter goede zaken, om over heel andere dingen te spreken, bijvoorbeeld over de naar hun zienswijze beste manier om de samenleving te gaan ordenen… Het is ook geen geheim meer, of stiekem gedoe, zelfs geen complot, het is ‘out in the open’…
Maar waar zijn we nu dan precies bang voor? Het is dus absoluut niet dat ik het niet kan begrijpen… Maar probeer het eens te doorgronden, kijk eens om je heen, hoeveel mensen maken zich er daadwerkelijk druk om? Observeer de samenleving eens op je gemak, zonder vooringenomenheid, zonder oordeel. Zie het.
En zie dat ieder mens op zich wel streeft naar vrijheid, maar dat de samenleving als totaal helemaal geen absolute vrijheid van de mens wilt. Onze samenleving koppelt vrijheid aan wanorde, aan chaos. Er moeten regels zijn, anders wordt het een zooitje, toch?!
Opstand wordt gekoppeld aan wanorde en chaos, revolutie wordt gekoppeld aan wanorde en chaos… dat is waarom onze samenleving tegen revolutie is…
Toch blijft ieder mens zoeken naar vrijheid, maar het is vooral bewegings vrijheid, onze naar buiten gerichte vrijheid. En zo richten we onze opstand tegen die structuren van de samenleving waar we tegenaan lopen en hopen op een revolutie van diezelfde samenleving.
Wat we met naar buiten kijken missen zijn onze eigen patronen, denkwijzen en structuren die uiteindelijk deze samenleving hebben opgebouwd. Deze interne patronen en structuren zijn die waartegen we onze opstand zouden moeten richten.
De ware revolutie kan dus alleen van binnenuit beginnen en voltrekt zich binnen onze eigen huid in plaats van binnen die structuren van de samenleving 💫
PS
(Negatie staat niet gelijk aan vrijheid)
Voor een uitgebreider stuk over vrijheid schreef ik laatst dit stuk www.zielsmissie.com/wat-is-echte-vrijheid